Iga Teresa Kowalska

 Skończyłam bioetykę na Uniwersytecie Warszawskim. Jestem także absolwentką dziennikarstwa i komunikacji społecznej na Uniwersytecie Opolskim. Poza tym, namiętnie czytam reportaże i kiedy tylko mogę wyruszam w podróż, najchętniej na wschód. Interesuję się etyką leczenia anoreksji i na ten temat napisałam pracę magisterską. Moje badania opierałam na wywiadach z osobami, które w młodym wieku doświadczyły zaburzenia, jakim jest anorexia nervosa. To, co najbardziej zaskoczyło mnie podczas moich badań, to fakt, że wbrew powszechnym opiniom, anoreksja nie jest tylko dążeniem do szczupłego ciała. Ciało w pewnym momencie przestaje właściwie mieć znaczenie, a anorexia nervosa jest znacznie bardziej skomplikowanym zjawiskiem. Doświadczający jej ludzie często fascynują się swoim zaburzeniem, daje im ono poczucie wyjątkowości. Leczenie tak złożonej przypadłości nie jest proste, szczególnie ze względu na wiele jej odmian i różnorodną etiologię. Dlatego też próby pomocy osobom z anoreksją mogą niestety prowadzić do lekarskiego paternalizmu i wątpliwych etycznie działań.

_______________________________________________________

Mateusz Riabow

Prowadzę badania z zakresu antropologii jedzenia, w których skupiam się na posiłkach rodzinnych. Interesuje mnie zarówno tworzenie się relacji między członkami rodziny dzięki wspólnemu jedzeniu, jak i poznanie szczegółów na temat samych dań, które z różnych powodów są przygotowywane. Staram się dowiedzieć, jakie przekonania jedzeniowe występują wśród moich rozmówców, czy wspólny posiłek jest czymś istotnym i czy przywiązuje się do niego specjalną uwagę. Staram się rozmawiać z więcej niż jednym członkiem rodziny, aby poznać różne, często odmienne perspektywy, spojrzenia na te same rodzinne posiłki i dowiedzieć się, co jest ważne dla konkretnej osoby.