Celem projektu jest zbadanie wiedzy i opinii dzieci na temat zdrowia. Używając metodologii childhood studies, w tym metod partycypacyjnych wykorzystujących aktywności artystyczne i zabawę, a także etnograficznych wywiadów pogłebionych i obserwacji uczestniczących, zespół projektowy bada dziecięce narracje i sposoby rozumienia kategorii związanych ze zdrowiem. Na podstawie tych danych zespół opisze istotne znaczenia biomedycyny w niebadanym dotąd kontekście. Ważnym celem jest rozpoznanie kulturowej roli dziecka jako pacjenta i podmiotu późnonowoczesnych dyskursów zdrowia. Zespół ponadto wypracuje definicje „zdrowego dziecka”, w perspektywie emic (zorientowanej na dziecko).

Pozostałe cele projektu to: dopracowanie na gruncie polskim metodologii childhood studies, popularyzacja interdyscyplinarnych studiów nad dzieciństwem w Polsce, dalsze włączanie podmiotów dziecięcych w obszar zainteresowań badawczych antropologów kulturowych, w tym antropologów medycyny, stworzenie dzieciom możliwości zabrania głosu we własnej sprawie, zgodnie z założeniami antropologii zaangażowanej i postulatami Konwencji o prawach dziecka.

Szczegółowe cele i pytania badawcze
Na wstępie można sformułować szereg pytań związanych z dziecięcymi narracjami o zdrowiu i chorobie, np.: Co to znaczy być zdrowym? Czy w kontekście medycyny i higieny dzieci postrzegają siebie jako aktywne podmioty? Jak i czy odpowiadają na nowoczesne, biopolityczne praktyki normatywizujące?  Skąd czerpią wiedzę i w jaki sposób ją przetwarzają? Jakie znaczenie ma dla nich medycyna jako dziedzina wiedzy, dostępna w spopularyzowanej formie już niemal każdemu, na wszystkich etapach życia? Jak rozumieją przebieg, znaczenie i możliwe rezultaty różnych interwencji medycznych: badań, szczepień, aplikacji lekarstw itd.? Czy uznają prymat biomedycznego dyskursu w swoich konceptualizacjach dbałości o zdrowie? Jakie są punkty oporu, te uświadamiane i te jedynie ucieleśniane? Czy ciało, poddawane procedurom pomiaru i leczenia, zyskuje jakieś nowe znaczenia? W jaki sposób kategorie biomedyczne, stosowane przez dorosłych, są negocjowane i tłumaczone na kategorie świata dziecięcego (np. dziecięca kategoria „duży”, oznaczająca zarówno wysoki wzrost, jak i pewien rodzaj dojrzałości)? W jaki sposób wymogi biomedycyny strukturyzują życie codzienne dzieci?

Główne zagadnienia badawcze
Co znaczy „być zdrowym”, „być chorym”? Czy dzieci uwewnętrzniają uzurpacje nowoczesności dotyczące ciała i zdrowia (np. Dworkin 2000)? W jakim stopniu i na jakich warunkach dzieci są bohaterami nowoczesnych kultur ryzyka (Beck, Giddens)? Czy dzieci przyjmują jako własne obawy rodziców związane ze zdrowiem, a podtrzymywane m.in. przez prasę parentingową?
Kim dla dzieci jest lekarz – autorytetem, wsparciem, członkiem rodziny, obcym? Kiedy lekarz może pomóc? Kim jest dobry lekarz, dobra pielęgniarka, czym dobra klinika? Kogo  dzieci uważają za istotnego aktora w procesie dbania o zdrowie? W jaki sposób negocjują swoje pozycje względem innych aktorów w polu medycyny?
Stretegie ucieleśniania, stosunek do ciała, w tym ruchu, odżywiania się, codziennych praktyk związanych z ciałem (higiena, spanie, zabawa). Jak dzieci odpowiadają na „władające ciałami” dyskursy nowoczesne i późnonowoczesne? Jak „zarządzają” swoim ciałem dyskursywnym, społecznym, skomodyfikowanym, a jak fenomenologicznym i materialnym (Howson 2004:8)? Jak ucieleśniają wymogi swojej płci kulturowej (gender)?